Aking Tula...:-)

Himlayan

Ikaw ang siya kong dinatnan
nang ako ay muling nagbalik sa duyan
Inakay ako na na may ngiti sa labi
Habang ang tampo ay pinilit na tinimpi

Sabay sa pagpatak ng aking luha
ang muli kong pagsulyap sa iyong mukha
Walang nagbago sa dating ikaw
Siya pa rin ang batid ko at natatanaw

Taglay pa rin ang basbas na hiwaga
na sa akin ay bumihag at di magpakawala
Nabuhay ang pag-ibig sa naninibughong puso
at sa ilang sandali ay inanyaya ng tukso

Hinayaan akong mahiga sa iyong kandungan
upang pawiin ang hapis at ang kalungkutan
Sa katahimikan, ako ay muling napayapa
Natamo ang saya at mistulang pag-laya

May ilang taon na ang nakararaan
Ilang dapithapon ang sa duyan ay nagdaan
Matagal akong lumayo sa kapaitan
Ang iyong pagpanaw na sakit ng aking nakaraan

Namulat sa aking pagkakahimlay
Nagbalik ang dating malay
Muling nabatid pait ng katotohanan
Kailanman ika’y di na matatagpuan

My Poem...:-)

WOMAN

I live in desolation

bethrothed to eternal isolation

I am a woman, I am an outcast

I am cursed, I can't outlast

A man intoxicated world

who fought only with the sword

Not through thought but with strength

And whose patience, short in length

I am a woman

but thought of as no one

I am a daughter, I am a wife

and within me I bear life

I have no freedom, I have no right

In this world I take no sight

I walk no path

I bear all wrath

I am invincible

but I am as well invisible

I possess the mightiest heart

whose love knows no end nor start

I possess a brilliant mind

whose brilliance must be kept and be bind

Because of my social denomination

I am a threat to a man favored nation

I am a woman of whose charm can enthrall

Whose passion can exalt

I am a woman, I am an outcast

but set inside me is the will to outlast